NÓŻ SPADOCHRONIARZY TYPU FAIRBAIRN - SYKES COMMANDO LEGIA CUDZOZIEMSKA II W. Ś. (WS420017)
Model kuty i hartowany ręcznie. Doskonale wyważony do walki. Model nie jest naostrzony ale nadaje się do ostrzenia.
Prezentujemy Państwu replikę jednego z bardzo unikatowych modeli noży szturmowych sił specjalnych z okresu II Wojny Światowej. Model spotkaliśmy w prywatnej kolekcji i postanowiliśmy go dokładnie skopiować. Historycznie nóż typu FAIRBAIRN - SYKES został wyprodukowany dla oddziałów francuskich Legii Cudzoziemskiej - dokładnie: Cudzoziemski Regiment Spadochroniarzy (powietrznodesantowy).
Na ostrzu wygrawerowane symbole: Patent Spadochroniarza Wojskowego BPM (Brevet Parachutiste Militaire) , oraz tzw. "dextrochère", insygnia noszone także na berecie przez Cudzoziemski Regiment Spadochroniarzy
Na pochwie symbol: Patent Spadochroniarza Wojskowego BPM (Brevet Parachutiste Militaire)
Dane techniczne:
Ostrze: stal wysokowęglowa 1065 w kolorze czarnym (wymaga konserwacji)
Długość całkowita: około 29 cm
Długość ostrza: ok 17 cm
Rękojeść aluminiowa z nacięciami nawiązującymi do granatów
Waga: ok 0,22 kg
W zestawie pochwa ze skóry naturalnej z mocowaniem do pasa
Producent: PŁATNERZE (WS420017)
"Nóż szturmowy Fairbairn-Sykes (nazywany także sztyletem Fairbairna-Sykesa lub po prostu Fairbairn-Sykesem, F&S) – nóż szturmowy armii brytyjskiej opracowany krótko przed II wojną światową.
Nazwany od nazwisk projektantów Williama E. Fairbairna, brytyjskiego oficera i instruktora walki wręcz policji municypalnej Szanghaju oraz Erica A. Sykesa, oficera sił specjalnych szanghajskiej policji. Opracowali oni krótko przed wojną kilka typów noży bojowych, wykonywanych początkowo z bagnetów Lee-Metford M1888, znajdujących się na wyposażeniu policji, lecz zbyt nieporęcznych do walki wręcz. Ostateczną wersję noża ich projektu przyjęła w 1940 armia brytyjska. W 1941 i 1942 zostały opracowane kolejne wersje, różniące się drobnymi szczegółami, głównie budowy rękojeści i jelca (wz. 1940 miał dłuższy jelec, lekko wygięty w kształcie S). W ramach tych modeli istniało kilkanaście odmian sztyletu, różniących się detalami wykończenia rękojeści, sposobem sygnowania i jakością. Pierwszym i głównym producentem noża była firma Wilkinson Sword. Ostatnia wersja noża, wz. 1942, została nazwana „katastrofą” przez samego Fairbairna, który stwierdził, że wprowadzone zmiany zagrożą ustalonej już, dobrej reputacji broni. Nóż w tej wersji stracił między innymi dobre wyważenie, ważne przy rzucaniu nożem, a rękojeść w której drobne żłobkowanie zastąpiono 27 poprzecznymi pierścieniami, stała się śliska przy zamoczeniu w wodzie lub krwi.
Nóż charakteryzuje się obosieczną, sztyletową głownią o romboidalnym przekroju, prostym, niewielkim jelcem i okrągłą w przekroju, liściokształtną rękojeścią, zwężającą się ku końcowi.
Wykonywany był w całości ze stali węglowej, rękojeści niekiedy bywały mosiężne, aluminiowe lub drewniane. Przeznaczony był głównie dla oddziałów Commando, SAS, zwiadu i rozpoznania. Początkowo znajdował się w uzbrojeniu armii brytyjskiej, później również amerykańskiej i kanadyjskiej. W noże Fairbairna-Sykesa była wyposażona również polska 1 Samodzielna Brygada Spadochronowa. Po II wojnie światowej noże były produkowane również na zamówienie francuskiej Legii Cudzoziemskiej.
Na nożu Fairbairna-Sykesa oparty jest amerykański sztylet marines, zaprojektowany w 1942 przez kapitana Clifforda H. Shueya. Produkowana była również w Wielkiej Brytanii nieco mniejsza wersja noża, pod nazwą noża agentów (agents knife), przeznaczona do łatwego ukrywania w cywilnym ubraniu.1"
1-Fairbairn-Sykes (nóż szturmowy) [online]. Wikipedia : wolna encyklopedia, 2016-12-23 13:05Z [dostęp: 2017-03-07 10:19Z]. Dostępny w Internecie: //pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Fairbairn-Sykes_(n%C3%B3%C5%BC_szturmowy)&oldid=47952745
