Grzegorz Turnau Pod Swiatlo

Wszystkie wątki zasygnalizowane przez pierwszą płytę Grzegorza Turnaua znalazły spełnienie na drugiej. Oto artysta już nie debiutujący, choć nadal bardzo młody. Oto materiał, który na długie lata stanowić będzie trzon jego repertuaru. Oto zespół, który odróżnia się brzmieniem od całej “szkoły krakowskiej”, nadal czerpiąc z niej, jak ze źródła. Oto wreszcie Cichosza - ogólnopolski hit o “piwnicznym” rodowodzie. Piosenka pobiła wszelkie rekordy popularności, wygrywając - częściowo za sprawą teledysku - Muzyczną Jedynkę i zjednując twórczości Turnaua entuzjastycznych, nowych wielbicieli. Cichosza to Wielki Przełom. Podobnie zresztą jak cała płyta.

Na płycie POD ŚWIATŁO okrzepło i wykrystalizowało się brzmienie zespołu, zaś - używając ewolucyjnego porównania - “brakującym ogniwem” pomiędzy krakowską tradycją, a pełną oryginalnością, stał się… dźwięk oboju. Mistrz Mariusz Pędziałek, prawdziwy wirtuoz, wzbogacił piosenki Grzegorza Turnaua o powiew magicznej świeżości.

Twórcza fuzja Turnaua i Zabłockiego rozszerzyła strefę działań o teledyski (Michał Zabłocki to z wykształcenia polonista oraz reżyser) i po raz pierwszy piosenki z zakresu - jednak - poezji śpiewanej, wypłynęły na szerokie wody medialne, zdobywając w kulturze popularnej nowe miejsce.

Dzisiaj zaskakuje niewielki ilościowy wkład Michała Zabłockiego w całość albumu. Pod względem literackim album zdominowały wiersze Ewy Lipskiej. Powraca Gałczyński (w wierszu Sowa), pojawia się Kazimierz Mikulski. Na szczególną uwagę zasługuje utwór Gdy kwitnie żonkil - rodzi się bowiem tradycja podtrzymywana niemal na wszystkich kolejnych płytach Turnaua: piosenka do wiersza amerykańskiego poety w przekładzie Stanisława Barańczaka (tutaj jest to duet z Beatą Rybotycką, która również powróci w dalszych nagraniach artysty).